Κλιμάκωση παρατηρείται τους τελευταίους μήνες στην «επιχείρηση» των δήμων να επιβάλουν δημοτικά τέλη φωτισμού και καθαριότητας σε βάρος φωτοβολταϊκών πάρκων ανά την επικράτεια. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ οι δήμοι επιχειρούν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να επιβάλουν τα δημοτικά τέλη χωρίς προηγουμένως να παρέχονται οι εκ του νόμου προβλεπόμενες ανταποδοτικές υπηρεσίες έξωθεν των εκάστοτε φωτοβολταϊκών πάρκων. Επειδή μάλιστα τα φωτοβολταϊκά δεν παράγουν απορρίμματα οι υπηρεσίες καθαριότητας είναι παντελώς περιττές, ο δημοτικός φωτισμός, ωστόσο, συνιστά μέτρο που θα μπορούσε να ενισχύσει την ασφάλεια των εγκαταστάσεων στις εκτός σχεδίου περιοχές που ως επί το πλείστον αυτά βρίσκονται, εφόσον όμως παρέχεται.

Σύμφωνα με το αρ. 185, του ν. 4555/2018 το ενιαίο ανταποδοτικό τέλος καθαριότητας και φωτισμού που επιβάλλεται από τον οικείο δήμο σε ακίνητα εντός των ορίων του, αφορά αποκλειστικά σε ανταποδοτικές υπηρεσίες του δήμου για υπηρεσίες καθαριότητας και φωτισμού που παρέχονται προς τους υπόχρεους στην καταβολή του, ενώ απαγορεύεται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο χρήση ή δέσμευση των πόρων αυτών για την κάλυψη οποιονδήποτε άλλων δαπανών και υποχρεώσεων.

Περαιτέρω, σύμφωνα με νομολογία του ΣτΕ (1384/2018, 1104-5/2017, 2823/2014, 1012/2012), το παραπάνω ενιαίο τέλος μπορεί να επιβληθεί κανονιστικώς και σε βάρος όσων χρησιμοποιούν ακίνητα που βρίσκονται εκτός σχεδίου πόλεως, εφόσον όμως συντρέχει πραγματική δημόσια ανάγκη για παροχή της σχετικής υπηρεσίας (καθαριότητας ή/και φωτισμού) στη συγκεκριμένη εκτός σχεδίου περιοχή και η υπηρεσία αυτή έχει οργανωθεί κατάλληλα και παρέχεται πράγματι, αρκεί τα παραπάνω στοιχεία (δηλαδή, της συνδρομής ανάγκης επέκτασης της υπηρεσίας σε περιοχή εκτός σχεδίου, της κατάλληλης οργάνωσής της και της πραγματικής παροχής της) να προκύπτουν, κατά τρόπο σαφή και επαρκώς τεκμηριωμένο, από την κανονιστική απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που επιβάλλει το τέλος.

Οι χρεώσεις λοιπόν αυτές δεν συνιστούν φόρο αλλά ανταποδοτικά τέλη, οπότε και πρέπει ποσοτικά να συνδέονται με αντιπαροχή, κάτι όμως που ουδόλως συμβαίνει στην περίπτωση των περισσότερων φωτοβολταϊκών πάρκων.  Το Energypress συνομίλησε με τον Πρόεδρο του ΣΠΕΦ, Δρ. Στέλιο Λουμάκη για το θέμα, ο οποίος και παρατήρησε πως «υπάρχουν αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων αρκετών δήμων που είναι παντελώς καταχρηστικές, αφού η επιβολή των εν λόγω τελών σε Φ/Β πάρκα εντός των διοικητικών ορίων τους αποφασίστηκε με μοναδικό γνώμονα να μειωθούν τα δημοτικά τέλη όσων ήδη λαμβάνουν τις υπηρεσίες αυτές. Με άλλα λόγια χρεώνονται καταχρηστικά όσοι δεν λαμβάνουν τις κατά τα άλλα ανταποδοτικές αυτές υπηρεσίες ώστε να πληρώνουν λιγότερα όσοι ήδη τις λαμβάνουν», παρατήρησε σκωπτικά ο κος Λουμάκης.   

Για την διένεξη έχουν ήδη κατατεθεί οι πρώτες Προσφυγές στα αρμόδια κατά τόπο διοικητικά δικαστήρια, ωστόσο στην φαρέτρα των παραγωγών ήδη υπάρχουν και αποφάσεις Αποκεντρωμένων Διοικήσεων που έχουν ακυρώσει αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων περί επιβολής δημοτικών τελών φωτισμού και καθαριότητας σε Φ/Β πάρκα, με την αιτιολογία της «μη παροχής των υποχρεωτικά ανταποδοτικών υπηρεσιών αυτών από την πλευρά του οικείου δήμου». Υπενθυμίζεται πως για να ισχύσουν οι εν λόγω αποφάσεις των δήμων απαιτείται έγκριση από την προϊστάμενη Αποκεντρωμένη Διοίκηση, ενώ φαίνεται πως κάποιες εξ’ αυτών έχουν δώσει την έγκριση χωρίς να ελέγξουν προηγουμένως αν οι ανταποδοτικές υπηρεσίες παρέχονται από τους δήμους...

Η υπόθεση πέραν των διοικητικών δικαστηρίων «ακουμπά» πλέον και την πόρτα του Υπουργείου Εσωτερικών, που αντίστοιχα έχουν κατατεθεί καταγγελίες για το θέμα. Σε μια περίοδο μάλιστα που τα Φ/Β πάρκα δοκιμάζονται από τις κλιμακούμενες περικοπές ενέργειας, ο κλάδος μοιάζει με «καζάνι που βράζει».  Οι επενδυτές είναι εξοργισμένοι με τις αβελτηρίες του Κράτους που οδήγησαν μέσω της υπεραδειοδότησης στο φαινόμενο των περικοπών και τώρα στο κάδρο έρχεται να προστεθεί μια ακόμη επιβάρυνση υπέρ των οικείων δήμων, για υπηρεσίες όμως που δεν λαμβάνουν καν οι παραγωγοί.