Σε συνέχεια της δημοσιοποίησης του πορίσματος της ειδικής ομάδας εργασίας του ΥΠΕΚΑ για το net-metering, o Σύνδεσμος Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά (ΣΠΕΦ) επισημαίνει τα ακόλουθα:
O ενεργειακός συμψηφισμός (net – metering) ως όχημα προσθήκης νέας Φ/Β ισχύος στο σύστημα ή ισοδύναμης αφαίρεσης κατανάλωσης, τεχνικά δεν «ξεφεύγει» των γνωστών περιορισμών ηλεκτροπαραγωγικής υπερδυναμικότητας που αφορούν τους ανεξάρτητους παραγωγούς. Η διασύνδεση των παραγωγών net-metering στο δίκτυο το οποίο καθημερινά χρησιμοποιούν αμφίδρομα και ως αποθήκη ηλεκτρισμού προς κάλυψη των ετεροχρονισμών και της αναντιστοιχίας σε πραγματικό χρόνο της παραγωγής με την κατανάλωση τους, τους καθιστά το ίδιο ευάλωτους στις κρίσιμες ισορροπίες του ισοζυγίου ισχύος. Η μακροσκοπική θεώρηση πως οι υπό το net-metering Φ/Β παραγωγοί παράγουν σε συγκεκριμένο χρονικό όγκο ελέγχου το ρεύμα που καταναλώνουν, υπεραπλουστεύει επικίνδυνα σειρά κρίσιμων παραμέτρων για την ισορροπία αλλά και τη βιωσιμότητα του εγχειρήματος. Με άλλα λόγια αν όλο το περιβάλλον σύστημα και δίκτυο στο οποίο διασυνδέονται και αδιάλειπτα χρησιμοποιούν δεν είναι ευσταθές και αποδοτικό, ούτε εκείνοι θα μπορέσουν αντίστοιχα να απολάβουν τα οφέλη των συστημάτων αυτών, αφού οι αναγκαστικές αποζεύξεις (λόγω υπερπροσφοράς ισχύος ή υπερφόρτωσης των γραμμών) του παραγωγικού τους σκέλους, θα απομειώνουν την παραγωγή καταλήγοντας τους εν τέλει σε απλούς καταναλωτές. Επιπλέον το εκ των ανωτέρω λόγων φαινόμενο των «τυχαίων» αναγκαστικών αποζεύξεων από τους inverters θα επεκτεινόταν και σε άλλες Φ/Β εγκαταστάσεις του δικτύου (π.χ. σε γειτονικά οικιακά Φ/Β συστήματα), αφού στην μέση και χαμηλή τάση δυνατότητα επιλεκτικών αποζεύξεων στην λογική του “last-in first-out” από τον διαχειριστή δεν υπάρχει. Υπό το φως αυτό κρίνεται επιβεβλημένη η επιβολή πλαφόν 10 kWp στις Φ/Β εγκαταστάσεις net-metering αλλά και συνολικά η ανάπτυξη τους στην χώρα εντός των πλαισίων του εθνικού στόχου. Αυτά θα λειτουργήσουν προστατευτικά για την αγορά αλλά και για την ανάπτυξη της μέγιστης διασποράς, έως ότου αναδειχθούν όλα τα κρίσιμα σημεία του εγχειρήματος και του νέου τοπίου που θα δημιουργήσει.
Η ίδια θεώρηση διέπει και τις οικονομικές πτυχές διατήρησης ενός ευσταθούς, επαρκούς, αποδοτικού και κατάλληλα εφοδιασμένου με υποδομές συστήματος και δικτύου. Εν γένει το κόστος ανάπτυξης και συντήρησης των υποδομών αυτών, τις οποίες οι παραγωγοί net–metering αδιάλειπτα θα χρησιμοποιούν, επιμερίζεται στις διακινούμενες προς κατανάλωση σε πραγματικό χρόνο kWh. Αν ολοένα και μεγαλύτερη μερίδα καταναλωτών μετατραπεί σε παραγωγούς net-metering, οπότε συμψηφιστικά στον χρονικό όγκο ελέγχου επειδή το λογιστικό αποτύπωμα κατανάλωσης φαίνεται μηδενικό απαλλάσσεται της καταβολής του αντιστοιχούντος μεριδίου κόστους για το δίκτυο, παρότι σε πραγματικό χρόνο η διακίνηση kWh ήταν απείρως μεγαλύτερη, το κόστος συντήρησης των υποδομών αυτών θα επιμερίζεται ολοένα και σε λιγότερους καταναλωτές αυξάνοντας έτσι το κόστος γι’ αυτούς ή άλλως τα ελλείμματα του διαχειριστή. Κάτι τέτοιο προφανώς δεν θα ήταν βιώσιμο. Η ύπαρξη λοιπόν και δεύτερου μετρητή ώστε η χρέωση των τελών δικτύου να άπτεται ακριβοδίκαια των απορροφώμενων σε πραγματικό χρόνο kWh (και όχι του πλασματικού διαφορικού στον χρονικό όγκο ελέγχου αποτελέσματος) είναι εύστοχη. Η μη απαλλαγή τέλος των εγκαταστάσεων net-metering από τα τέλη ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ, που άπτονται ευρύτερων ενεργειακών πολιτικών Εθνικής και Ευρωπαϊκής εμβέλειας, για το σύνολο της κατανάλωσης τους είναι εξίσου επιβεβλημένη. Μετά τα παθήματα του παρελθόντος, οι όποιες πολιτικές χαράσσονται στο εξής, πρέπει επιτέλους να μην δημιουργούν ελλείμματα και εκ των προτέρων ορατές αστοχίες, ροκανίζοντας έτσι την ευστάθεια όσων με θυσίες επιτεύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια ειδικά στις ΑΠΕ. Η επιφανειακή δικαιολογία της παροχής δήθεν περίσσειας ενέργειας που θα χαρίζεται στο δίκτυο και άρα θα ενισχύει τον ειδικό λογαριασμό ΑΠΕ μέσω σχετικής οικονομικής αντιπαροχής δεν πείθει, αφού ο ετήσιος κύκλος συμψηφισμού αποκλείει ορθά και εύλογα τις υπερδιαστασιολογήσεις των εν λόγω εγκαταστάσεων και συνεπώς την ύπαρξη περίσσειας ενέργειας.
