ΣΠΕΦ: Τα συναλλακτικά ήθη οφείλουν να είναι ταμπού.
Με αφορμή το διάλογο που βρίσκεται μπροστά μας και αφορά πρωτίστως τον εξορθολογισμό της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας από τις χρόνιες στρεβλώσεις που πριμοδοτούν όχι μόνο τα ορυκτά καύσιμα αλλά ιδιαιτέρως το εισαγόμενο φυσικό αέριο, οφείλουμε να προβούμε στις ακόλουθες επισημάνσεις:
· Ο Μηχανισμός ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΜΚ) με το προνομιακό καθεστώς που εξασφαλίζει στην συμμετοχή και λειτουργία των συμβατικών μονάδων φυσικού αερίου και μάλιστα εκτός της ανταγωνιστικής αγοράς του Ημερήσιου Ενεργειακού Προγραμματισμού (ΗΕΠ) και της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ), καθιστά την ηλεκτροπαραγωγή αλλά και την ενεργειακή πολιτική της Χώρας εισαγωγικού προσανατολισμού μακριά από την αυτάρκεια και την απεξάρτηση από το εξωτερικό που ήταν αλλά και οφείλει να παραμένει το ζητούμενο στις ιδιαίτερα κρίσιμες οικονομικά εποχές που διανύουμε.
· Η συστηματική απένταξη από το σύστημα εγχώρια παραγόμενης φθηνής λιγνιτικής ισχύος και η υποκατάσταση της από φυσικό αέριο σε ρυθμιζόμενες ως και διπλάσιου κόστους τιμές μέσω του ΜΜΚ, είναι όχι μόνο επιζήμια για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την εθνική οικονομία εν γένει αλλά έχει πλέον αποδιοργανώσει και την λειτουργία της αγοράς στα πλαίσια του μοντέλου Mandatory Pool που επίσημα ακολουθεί η χώρα μας και βάσει αυτού διενεργείται ο ΗΕΠ. Ορατό αποτέλεσμα της στρέβλωσης αυτής είναι η «κάλπικη» πλέον ΟΤΣ, η οποία μη εκπροσωπώντας (λόγω του ΜΜΚ) ως οφείλει και την ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο (το φυσικό αέριο συμμετέχει κατά 30% στο ενεργειακό ισοζύγιο της Χώρας) βρίσκεται καθηλωμένη σε τεχνητά χαμηλά επίπεδα φέρνοντας έτσι τις ΑΠΕ, που είναι εγχώριος ενεργειακός πόρος και μάλιστα στρατηγικού χαρακτήρα, αντιμέτωπες με την στάση πληρωμών του ΛΑΓΗΕ αλλά και την κοινωνία που καταβάλει το τέλος ΕΤΜΕΑΡ να επιδοτεί μέσω αυτού τα ορυκτά καύσιμα αντί τις ΑΠΕ και μάλιστα κατά 60% σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ.
· Οι αδιαφανείς επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα όμως δεν σταματούν εδώ. Τα 300 εκατ. ευρώ που θα κοστίσει φέτος μόνο ο ΜΜΚ υπέρ του φυσικού αερίου αθροιζόμενα με τα Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ) που αριθμούν επιπλέον 450 εκατ. ευρώ ετησίως και επίσης επιδοτούν τα ορυκτά καύσιμα καθώς και με τα τουλάχιστον 65 εκατ. ετησίως με τα οποία θα επιβαρυνθεί ο ΛΑΓΗΕ εξαιτίας της άνευ οιασδήποτε Κοινοτικής υποχρέωσης επιχειρούμενης έναρξης αποζημίωσης των υφιστάμενων μονάδων ΣΗΘΥΑ (ήτοι μιας τεχνολογίας που κάνει χρήση ορυκτών καυσίμων) ισχύος άνω των 35MW με Feed-in-Tariff, οφείλουν να αποτελέσουν τον πυρήνα και την αρχή κάθε συζήτησης που αποσκοπεί στον πραγματικό εξορθολογισμό της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ταμπού οφείλει οπωσδήποτε να είναι η πλήρης διαφάνεια στα χρήματα που πληρώνουν οι Έλληνες καταναλωτές και οι οποίοι σήμερα μέσω των στρεβλώσεων επιδοτούν την εισαγόμενη ενέργεια από φυσικό αέριο αντί της εθνικής παραγωγής των ΑΠΕ.
· Τέλος οι όποιες νύξεις για αναδρομικές παρεμβάσεις σε υφιστάμενες μονάδες ΑΠΕ θα έπρεπε να συνδεθούν και με τα όσα δεινά αυτές θα επέφεραν στα συναλλακτικά ήθη αλλά και στο κύρος της Χώρας. Πίσω από κάθε εν λειτουργία μονάδα ΑΠΕ, υπάρχουν επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και προφανώς δανείστριες τράπεζες. Αθέτηση ή έμμεση αλλοίωση των συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας εις βάρος των χιλιάδων παραγωγών θα οδηγούσε οπωσδήποτε και σε αθέτηση ή αλλοίωση των δανειακών τους συμβάσεων εις βάρος των δανειστριών τραπεζών. Επειδή όμως τα συναλλακτικά ήθη οφείλουν πράγματι να είναι ταμπού, θεωρούμε πως δεν είναι σκόπιμο να ανοίξει μια τέτοια επικίνδυνη συζήτηση ειδικά τώρα που η ελληνική οικονομία καλείται να ανασυνταχθεί για να βγει γρήγορα από την κρίση επανερχόμενη σε τροχιά ανάπτυξης.
Ο ΣΠΕΦ εκπροσωπώντας με αίσθημα ευθύνης την ηλεκτροπαραγωγή από Φ/Β είχε συναινέσει ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο σε μια σειρά από δραστικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο των νέων κάθε φορά έργων και οι οποίες θα εξυγίαιναν τάχιστα τον χώρο. Δυστυχώς -άγνωστο γιατί- αυτές δεν υιοθετήθηκαν παρ’ ότι ήταν καταρχήν προτάσεις του ίδιου του Υπουργείου. Σε κάθε περίπτωση για τα νέα κάθε φορά έργα στο πλαίσιο και της συνολικής άρσης των προαναφερόμενων στρεβλώσεων μπορούμε και πάλι να συναινέσουμε σε παρεμβάσεις εκεί όπου υπάρχει το περιθώριο. Αρκεί όμως τα χρήματα που πληρώνουν οι καταναλωτές για τις ΑΠΕ να πηγαίνουν πράγματι στις ΑΠΕ και όχι απλά να τις δυσφημούν.
Με αφορμή το διάλογο που βρίσκεται μπροστά μας και αφορά πρωτίστως τον εξορθολογισμό της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας από τις χρόνιες στρεβλώσεις που πριμοδοτούν όχι μόνο τα ορυκτά καύσιμα αλλά ιδιαιτέρως το εισαγόμενο φυσικό αέριο, οφείλουμε να προβούμε στις ακόλουθες επισημάνσεις:
· Ο Μηχανισμός ανάκτησης Μεταβλητού Κόστους (ΜΜΚ) με το προνομιακό καθεστώς που εξασφαλίζει στην συμμετοχή και λειτουργία των συμβατικών μονάδων φυσικού αερίου και μάλιστα εκτός της ανταγωνιστικής αγοράς του Ημερήσιου Ενεργειακού Προγραμματισμού (ΗΕΠ) και της Οριακής Τιμής Συστήματος (ΟΤΣ), καθιστά την ηλεκτροπαραγωγή αλλά και την ενεργειακή πολιτική της Χώρας εισαγωγικού προσανατολισμού μακριά από την αυτάρκεια και την απεξάρτηση από το εξωτερικό που ήταν αλλά και οφείλει να παραμένει το ζητούμενο στις ιδιαίτερα κρίσιμες οικονομικά εποχές που διανύουμε.
· Η συστηματική απένταξη από το σύστημα εγχώρια παραγόμενης φθηνής λιγνιτικής ισχύος και η υποκατάσταση της από φυσικό αέριο σε ρυθμιζόμενες ως και διπλάσιου κόστους τιμές μέσω του ΜΜΚ, είναι όχι μόνο επιζήμια για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών και την εθνική οικονομία εν γένει αλλά έχει πλέον αποδιοργανώσει και την λειτουργία της αγοράς στα πλαίσια του μοντέλου Mandatory Pool που επίσημα ακολουθεί η χώρα μας και βάσει αυτού διενεργείται ο ΗΕΠ. Ορατό αποτέλεσμα της στρέβλωσης αυτής είναι η «κάλπικη» πλέον ΟΤΣ, η οποία μη εκπροσωπώντας (λόγω του ΜΜΚ) ως οφείλει και την ηλεκτροπαραγωγή από φυσικό αέριο (το φυσικό αέριο συμμετέχει κατά 30% στο ενεργειακό ισοζύγιο της Χώρας) βρίσκεται καθηλωμένη σε τεχνητά χαμηλά επίπεδα φέρνοντας έτσι τις ΑΠΕ, που είναι εγχώριος ενεργειακός πόρος και μάλιστα στρατηγικού χαρακτήρα, αντιμέτωπες με την στάση πληρωμών του ΛΑΓΗΕ αλλά και την κοινωνία που καταβάλει το τέλος ΕΤΜΕΑΡ να επιδοτεί μέσω αυτού τα ορυκτά καύσιμα αντί τις ΑΠΕ και μάλιστα κατά 60% σύμφωνα με μελέτη του ΙΟΒΕ.
· Οι αδιαφανείς επιδοτήσεις στα ορυκτά καύσιμα όμως δεν σταματούν εδώ. Τα 300 εκατ. ευρώ που θα κοστίσει φέτος μόνο ο ΜΜΚ υπέρ του φυσικού αερίου αθροιζόμενα με τα Αποδεικτικά Διαθεσιμότητας Ισχύος (ΑΔΙ) που αριθμούν επιπλέον 450 εκατ. ευρώ ετησίως και επίσης επιδοτούν τα ορυκτά καύσιμα καθώς και με τα τουλάχιστον 65 εκατ. ετησίως με τα οποία θα επιβαρυνθεί ο ΛΑΓΗΕ εξαιτίας της άνευ οιασδήποτε Κοινοτικής υποχρέωσης επιχειρούμενης έναρξης αποζημίωσης των υφιστάμενων μονάδων ΣΗΘΥΑ (ήτοι μιας τεχνολογίας που κάνει χρήση ορυκτών καυσίμων) ισχύος άνω των 35MW με Feed-in-Tariff, οφείλουν να αποτελέσουν τον πυρήνα και την αρχή κάθε συζήτησης που αποσκοπεί στον πραγματικό εξορθολογισμό της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ταμπού οφείλει οπωσδήποτε να είναι η πλήρης διαφάνεια στα χρήματα που πληρώνουν οι Έλληνες καταναλωτές και οι οποίοι σήμερα μέσω των στρεβλώσεων επιδοτούν την εισαγόμενη ενέργεια από φυσικό αέριο αντί της εθνικής παραγωγής των ΑΠΕ.
· Τέλος οι όποιες νύξεις για αναδρομικές παρεμβάσεις σε υφιστάμενες μονάδες ΑΠΕ θα έπρεπε να συνδεθούν και με τα όσα δεινά αυτές θα επέφεραν στα συναλλακτικά ήθη αλλά και στο κύρος της Χώρας. Πίσω από κάθε εν λειτουργία μονάδα ΑΠΕ, υπάρχουν επιχειρήσεις, φυσικά πρόσωπα και προφανώς δανείστριες τράπεζες. Αθέτηση ή έμμεση αλλοίωση των συμβάσεων πώλησης ηλεκτρικής ενέργειας εις βάρος των χιλιάδων παραγωγών θα οδηγούσε οπωσδήποτε και σε αθέτηση ή αλλοίωση των δανειακών τους συμβάσεων εις βάρος των δανειστριών τραπεζών. Επειδή όμως τα συναλλακτικά ήθη οφείλουν πράγματι να είναι ταμπού, θεωρούμε πως δεν είναι σκόπιμο να ανοίξει μια τέτοια επικίνδυνη συζήτηση ειδικά τώρα που η ελληνική οικονομία καλείται να ανασυνταχθεί για να βγει γρήγορα από την κρίση επανερχόμενη σε τροχιά ανάπτυξης.
Ο ΣΠΕΦ εκπροσωπώντας με αίσθημα ευθύνης την ηλεκτροπαραγωγή από Φ/Β είχε συναινέσει ήδη από τον περασμένο Ιανουάριο σε μια σειρά από δραστικές παρεμβάσεις στο πλαίσιο των νέων κάθε φορά έργων και οι οποίες θα εξυγίαιναν τάχιστα τον χώρο. Δυστυχώς -άγνωστο γιατί- αυτές δεν υιοθετήθηκαν παρ’ ότι ήταν καταρχήν προτάσεις του ίδιου του Υπουργείου. Σε κάθε περίπτωση για τα νέα κάθε φορά έργα στο πλαίσιο και της συνολικής άρσης των προαναφερόμενων στρεβλώσεων μπορούμε και πάλι να συναινέσουμε σε παρεμβάσεις εκεί όπου υπάρχει το περιθώριο. Αρκεί όμως τα χρήματα που πληρώνουν οι καταναλωτές για τις ΑΠΕ να πηγαίνουν πράγματι στις ΑΠΕ και όχι απλά να τις δυσφημούν.
